[Verse 1]:
Hayolim o’zga olam nega bora-bora tunda ko’zim nam
O’ziman bu huzurda mehmon, nari borsa bugunam adoyim ehtimoli har qadam
Ko’zlarim yo’lingdadir bir mani maqsadim bo’lmadi ro’yo, ko’rinmas dunyo
Yuguradi bu oyog’larim, tomoninga tinmay, hech dam bilmay
Mana bu qo’llarim har kuni doim yopiq eshigingni tebratar,
Umuman tonmay, izlaydi ko’zlarim o’zingni faqat behoni moman
Bitdi bu doston, yuragimdagi mingtala fig’on, botanimda qolmadi darmon
Yo’qlayman o’zingni kuni-tunda o’zimda
Kuygan harorati fursatda, hali kelajak bir zamonda, har sahifayu-devonda
Sezildi na bir roszix, na bir sovuq har tomonimdan berilgan zarba
Na bir zulmni sezdim, man betom (a!)
Vujudimni kuydirsang bejon etsang (bejon etsang)
Yuragimni qon talatib oxir netaman jamolingni ko’rsatmasang (ko’rsatmasang)

[Verse 2]:
Nasibamni maniy, devonayu rasvodan battar qilsang ham roziman axir
Oxiri borib manzil a’loga yiqilsang, bo’lar edim man sodir
Jonu, jahonim maniy, qalbimni do’pposlagan dardimu arzanda maniy
Har balo qilsang qil oshiq qilsang bas bormidi bundan ortiq baxt
Misoli daraxt kabi marfsonarim ayon bebaxt,
Xatarim bitmasdan mutloq nima qildim a? (chigy)
Negadir ko’karmadim ko’kardi ichimdagi dardumu-armon
Boq mani holimga yoron, ne keragi bor o’sha go’zal makon
Ko’zlaringga man boqmasam, unda borim ham kam, butun borliq ham kam
Kun kabi otsang qani endi natijalarim so’ngida vaslingga duchor bo’lsam
Hayroni-vayron bo’lsam, yuragim qon otib oxir netaman (netaman)
Jamolingni ko’rmasam...