1988 yil 7 dekabrda Armanistonda zilzila sodir bo'lib, respublika hududining deyarli yarmini qamrab oldi. Spitak, Leninakan, Kirovakan, Stepanavan shaharlari va 300 dan ortiq aholi punktlari vayron qilingan. 25 ming kishi halok bo'ldi, 19 ming kishi nogiron bo'lib qoldi, yarim milliondan ortiq odam boshpanasiz qoldi.

Tabiiy ofat fonida 45 yoshli Konstantin Berejniy va 20 yoshli Robert Melkonyanning hikoyasi rivoj topadi. Taqdir ularni birinchi marta birlashtirayotgani yo'q - ko'p yillar oldin Robertning ota-onasi Berejniyning aybi bilan avtohalokatda vafot etgan. Konstantin bir necha yil qamoqda o'tirdi va kichkina Robert qarindoshlari tomonidan boshpana oldi. G‘alati tasodif bilan Berejnoy dahshatli zilzila sodir bo‘lgan kuni oilasiga qaytadi: uni xotini, qizi, o‘g‘li kutmoqda... va ota-onasining o‘limini hech qachon kechirmagan Robert. Ikkalasi ham bitta qutqaruv otryadida bo'lishadi, lekin bir-birlarini darhol tanimaydilar.